مورد علاقه ها 0

موارد بیشتر

درخواست مشاوره

نشانه ها و دلایل به وجود آمدن فیبروییدها یا میوم ها و روش های درمان آن

فیبروم و فیبروییدها

فیبروییدها

فیبرویید عبارت است از یک تومور غیرسرطانی که از بافت ماهیچه و فیبروز تشکیل شده است.
فیبروییدها ممکن است که هیچگونه علامتی نداشته باشند یا موجب بروز فشار و یا احساس سنگینی در ناحیه لگن و یا خونریزی شدید قاعدگی شوند.
فیبروییدها ممکن است که در هنگام معاینه لگنی تشخیص داده شوند.
قرص های ضدبارداری یا ترکیبات مشابه با GnRH می توانند به طور موقت نشانه ها را کاهش دهند اما ممکن است که روش های جراحی به منظور برداشتن یا از بین بردن فیبروییدها و یا برداشتن رحم نیز لازم شوند.
فیبروییدها را به نام های فیبروميوما fibromyoma فيبروما fibroma، ميوفيبروما myofibroma، ليوميوما (Leiomyoma) و ميوما (myoma) نیز می شناسد. فیبروییدهای رحم، شایع ترین تومورهای غیرسرطانی دستگاه تولید مثلی زنان هستند.

علت به وجود آمدن فیبرویید ها

اینکه چه چیزی موجب می شود که فیبروییدها در رحم رشد کنند معلوم نیست. به نظر می رسد که مقادیر زیاد استروژن رشد آنها را تحریک می کند. بنابراین اغلب اوقات فیبروییدها هنگام بارداری بزرگتر شده و پس از یائسگی جمع می شوند. اگر فیبروییدها خیلی بزرگ شوند ممکن است قادر به گرفتن خون کافی نباشند که پیامد آن از بین رفتن آنها است.
فیبروییدها می توانند خیلی ریز و یا به بزرگی یک توپ بسکتبال باشند. ممکن است درون دیواره،رحم یا از دیواره درون فضای داخلی رحم گاهی اوقات از طریق یک(پایه یا زیر لایه پوششی رحم و یا روی سطح خارجی رحم رشد کنند. معمولاً بیش از یک فیبرویید وجود دارد. فیبروییدهای بزرگ که در دیواره یا زیر لایه پوششی رحم رشد می کنند می توانند شکل و یا فضای داخلی رحم را دگرگون کنند.

نشانه های وجود فیبروییدها

نشانه های آن بستگی به تعداد فیبرویید، موجود، اندازه آنها و محل استقرار آن ها در رحم دارد. بسیاری از فیبروییدها حتی فیبروییدهای بزرگ موجب بروز هیچ علامتی نمی شوند. منتها، فیبروییدهای بزرگ و به ویژه آنهایی که درون دیواره رحم رشد می کنند ممکن است موجب فشار، درد یا بروز احساس سنگینی در ناحیه لگن در هنگام و یا در فاصله بین دوره های قاعدگی شوند. فیبروییدها می توانند روی مثانه فشار آورده و موجب شوند که فرد به تناوب و با در حالت اضطرار نیاز به ادرار کردن پیدا کند. همچنین می تواند با وارد کردن فشار به راست روده موجب ناراحتی و یبوست شوند. فیبروییدهای بزرگ موجب بزرگ شدن شکم شوند. فیبروییدی که از طریق پایه داخل رحم رشد می کنند ممکن است که بچرخند و موجب درد شدید شود. فیبروییدهایی که در حال رشد و در حال از بین رفتن هستند معمولاً موجب بروز فشار یا درد شود. درد ناشی از فیبروییدهایی که در حال از بین رفتن هستند می تواند تا زمانی که از بین رفته اند ادامه داشته باشد. فیبروییدها به ویژه آن هایی که درست زیر لایه پوششی رحم قرار دارند معمولاً موجب می شوند که خونریزی قاعدگی شدیدتر و یا طولانی تر از حد معمول باشد. کم خونی ممکن است که پیامد از دست دادن خون باشد.
در موارد نادرتر فیبروییدها در فاصله بین دوره های قاعدگی پس از آمیزش جنسی و یا پس از یائسگی موجب خونریزی می شوند. فیبروییدها به ندرت و از طریق مسدود کردن لوله های تخمک بر و یا دگرگون شدن شکل رحم موجب نازایی می شوند. چون عمل لانه گزینی تخمک لقاح یافته را دشوار و یا امکان ناپذیر می کنند. فیبروییدهایی که پیش از بارداری هیچگونه نشانه ای را به وجود نمی آورند ممکن است هنگام بارداری موجب بروز مشکلاتی شوند. مشکلاتی از قبیل، سقط، زایمان زودرس، بدقرار گرفتن موقعیت بچه پیش از زایمان و از دست دادن خون زیاد پس از زایمان.
غده های سرطانی که شبیه فیبروییدها هستند سارکوما نام دارند به ندرت در رحم به وجود می آیند.
آیا میدانید؟
فیبروییدها ممکن است خیلی ریز و یا به بزرگی یک توپ بسکتبال باشند.
فیبروییدهایی که پیش از بارداری هیچگونه نشانه ای ایجاد نمی کنند ممکن است در هنگام بارداری موجب بروز پیامدهایی جدی شوند.

نحوه تشخیص فیبروییدها

پزشکان می توانند اغلب اوقات فیبرویید را در هنگام معاینه لگنی تشخیص دهند. چندین روش وجود دارند که پزشکان را قادر می سازند تا رحم را معاینه کرده و بتوانند تشخیص فیبرویید را تأیید کنند. در روش سونوگرافی از طریق واژن یک وسیله اولتراسوند درون واژن وارد می شود. در روش سونوگرافی از رحم با تزریق آب نمک از آنکه مقدار کمی مایعات داخل رحم تزریق می شود تا حدود سطح داخلی رحم مشخص شود سونوگرافی انجام می شود. در روش مشاهده رحم (هیسترسکوپی) یک لوله دوربین دار قابل انعطاف از میان واژن و دهانۀ رحم وارد رحم می شود. گاهی اوقات ام آر آی یا سی تی اسکن نیز انجام می شود. معمولاً آزمایش های اضافی دیگر ضرورتی ندارند. اگر خونریزی علاوه بر قاعدگی اتفاق افتاده باشد پزشکان ممکن است برای اینکه بخواهند از عدم وجود سرطان رحم مطمئن شوند یک آزمایش پاپ (Pap) نمونه برداری از بافت زنده پوششی رحم، بیوپسی از اندومتریوم، سونوگرافی، سونوگرافی از رحم و یا تصویر برداری از داخل رحم را انجام دهند

درمان فیبروییدهای رحمی یا تخمدانی

برای بسیاری از خانم هایی که مبتلا به فیبرویید هستند اما نشانه هایی ندارند، درمان لازم نیست. آنها هر ۶ تا ۱۲ ماه مورد معاینه دوباره قرار می گیرند تا مشخص شود که آیا فیبرویید در حال رشد است یا نه؟ چندین گزینه درمانی از قبیل داروها و عمل جراحی وجود دارند که در صورت خونریزی یا بدتر شدن نشانه های دیگر و یا اینکه اگر فیبروییدها به شدت بزرگ شوند به کار می روند.

داروهای ضد فیبرویید

از داروها می توان برای برطرف کردن نشانه ها و یا خشک کردن فیبروییدها استفاده کرد اما فقط به صورت موقت. هیچ دارویی نمی تواند به طور دایمی یک فیبرویید را خشک کند. داروهای ضد التهاب غیر استروییدی چه به صورت تنها و چه با یک پروجستین دارویی شبیه به هورمون پروژسترون که تجویز شود می تواند خونریزی ناشی از فیبروییدها را کاهش دهند. هر دو خوراکی هستند اما پروجستین ممکن است داخل عضله تزریق شود. دانازول هورمونی ساختگی که با تستوسترون مرتبط است می تواند جلوی رشد فیبرویید را بگیرد، اما در موارد نادر از آن استفاده می شود. چون عوارض جانبی دارد. قرص های ضد بارداری می توانند در برخی از خانم ها خونریزی را کنترل کنند. منتها وقتی که فرد ضد بارداری ها را قطع می کند منجر به خونریزی و درد غیر عادی می شود. همچنین هنگامی که برخی از خانم ها با قرص های ضد بارداری درمان می شوند فیبروئیدها رشد می کنند.
اشکال ساختگی از هورمون GnRH می توانند فیبروییدها را جمع کرده و از طریق کمتر تولید شدن استروژن و پروژسترون در بدن خونریزی را کاهش دهند. ممکن است ترکیبات مشابه GnRH پیش از جراحی به بیمار داده شود تا برداشتن فیبروییدها را آسانتر کند. این ترکیبات یک بار در ماه تزریق می شوند به صورت اسپری بینی مصرف می شوند و یا به شکل قرص زیر پوستی کاشته کاشته می شوند. آنها می توانند برای چندماه مصرف شوند. چون اگر به صورت دراز مدت خورده شوند ممکن است فقط موجب کاهش استحکام استخوان و افزایش خطر بروز پوکی استخوان شوند. استروژن ممکن است به مقادیر کم و همراه با ترکیبات مشابه با GnRH تجویز شوند تا به پیشگیری از بروز عوارض جانبی کمک کند. فیبروییدها اغلب اوقات ۶ ماه پس از آنکه مصرف ترکیبات مشابه با GnRH قطع گردید، دوباره رشد می کنند.

جراحی فیبروییدها

جراحی شامل برداشتن فیبروییدها (میومکتومی) و یا برداشتن کامل رحم (هیسترکتومی) می باشد. میومکتومی برخلاف هیسترکتومی معمولاً توانایی برای بچه دار شدن را حفظ می کند و از اثرات روانی ناشی از برداشتن رحم جلوگیری می کند. منتها در این روش فیبروییدها در بیش از ۵۰ درصد از خانم ها دوباره رشد می کنند.
در مورد عمل میومکتومی ممکن است که یک برش در شکم داده شود یا اینکه یک لوله دوربین دار که وسایل جراحی دارد. از طریق یک برش کوچک که درست زیر ناف داده می شود وارد شکم شده (عمل لاپاروسکوپی و یا از طریق واژن وارد رحم شود هیستروسکوپی). اینکه از کدام روش استفاده شود بستگی به اندازه، تعداد و محل استقرار فیبروییدها دارد. لاپاروسکوپی و هیسترسکوپی روش هایی سرپایی هستند و بهبودی حاصل از آن نیست به برش دادن روی شکم سریعتر است. منتها، از لاپاروسکوپی اغلب اوقات نمی توان برای برداشتن فیبروییدهای بزرگ استفاده کرد و خطر پیامدهای آن پس از لاپاروسکوپی می تواند بیشتر باشد.
هیسترکتومی معمولاً هنگامی در نظر گرفته می شود که خونریزی یا درد آن قدر شدید باشد که فعالیت های روزمره را فلج کرده و درمان های دیگر بدون تأثیر بوده اند. اگر فرد از فیبروییدی که می تواند آن را حس کند در زحمت باشد ممکن است تا روش هیسترکتومی را گزینش کند. هیسترکتومی فقط خانم هایی انجام می شود که نمی خواهند باردار شوند. این عمل تنها درمان قطعی برای فیبروییدها است برای درمان کردن فیبروییدها فقط رحم برداشته می شود نه تخمدان ها.

خشک کردن یا انجماد فیبروییدها

روش های جدید که فیبروییدها را به جای برداشتن تخریب می کنند به نظر می رسد که باعث خشک شدن فیبروییدها می شوند. در روش میولیز یک سوزن که یک جریان برق را عبور می دهد در هنگام لاپاروسکوپی کردن، درون فیبرویید فرو برده می شود. از این جریان برق برای نابود کردن هسته فیبرویید استفاده می شود. که باعث جمع شدن فیبرویید می شود. در روش استفاده از سرما برای نابودکردن فیبرویید (کریومیولیز) که روشی مشابه با روش قبلی است از یک وسیله سرد (دارای) نیتروژن (مایع) برای خراب کردن هستۀ فیبرویید استفاده می شود. اینکه آیا این روش های روی توانایی فرد برای باردار شدن تأثیر می گذارد یا نه معلوم نیست. همچنین فیبروییدها پس از انجام این روش ها معمولاً دوباره رشد می کنند.

فیبرویید ها

روش آمبولیزه کردن

در روش آمبولیزه کردن شریان رحمی یک وسیله لوله ای قابل انعطاف (کاتتر) از طریق سوراخی که با یک سوزن و یا از طریق یک برش نازک داده می شود وارد شریان اصلی ران می شود. پیش از انجام عمل یک بی حسی موضعی برای سرکردن محل برش تجویز می شود. کاتاتر به داخل شریان که خون را به فیبرویید می رساند هدایت می شود. سپس یک سری ذرات ساختگی کوچک به آنجا تزریق می شوند. این ذرات به درون شریان های کوچکی که به فیبرویید خونرسانی می کنند وارد می شوند. در آنجا ایــن ذرات جریان خون را مسدود می کنند و باعث می شوند تا فیبرویید جمع شود. اینکه آیا فیبرویید دوباره رشد خواهد کرد چون شریان های مسدود شده دوباره باز می شوند یا اینکه شریان های جدید شکل می گیرند و اینکه آیا فرد می تواند باردار شود یا نه معلوم نیست. شایع ترین مشکلاتی که پس از این روش وجود دارند عبارتند از درد و عفونت.
پس از انجام دادن این روش ها فیبروییدها ممکن است دوباره رشد کنند و یا اگر به طور کامل نتوانند برداشته شوند ممکن است به رشد خود ادامه دهند در چنین مواردی فرد ممکن است به هیسترکتومی نیاز داشته باشد.

مشاوره رایگان

جهت مشاوره رایگان شماره تلفن همراه خود را ثبت نمایید.

برچسب ها:

نام :

ایمیل :

توضیحات :

نشانه ها و دلایل به وجود آمدن فیبروییدها یا میوم ها و روش های درمان آن

فیبروییدها

علت به وجود آمدن فیبرویید ها

نشانه های وجود فیبروییدها

نحوه تشخیص فیبروییدها

درمان فیبروییدهای رحمی یا تخمدانی

داروهای ضد فیبرویید

جراحی فیبروییدها

خشک کردن یا انجماد فیبروییدها

روش آمبولیزه کردن

مشاوره رایگان

زنان و زایمان

بیماری ها و درمان

مسائل جنسی

پکیج جنسی آقایان

پکیج جنسی بانوان

باروری و رفع نازایی

انگیزشی

پکیج ترک اعتیاد

بیماری های جنسی

اختلالات جنسی

عفونت زنان

ّبیماری های مقاربتی

زگیل تناسلی

تبخال تناسلی

بیماری های زنان